غنی سازی مواد غذایی

غنی سازی مواد غذایی با مواد مغذی به خصوص ویتامین ها و مواد معدنی ، سابقه دیرینه ای در صنایع غذایی دارد. برخی مواد غذایی ممکن است  از نظر حضور بعضی مواد مغذی خاص فقیر به حساب بیایند بنا بر این می توان با اضافه کردن این مواد مغذی آنها را به یک غذای کامل و ایده آل نزدیک کرد.

گروهی دیگر از مواد غذایی به علت رواج مصرف و یا سهولت دسترسی می توانند بستری برای رساندن مواد مغذی خاصی گردند موادی که به صورت اندمیک یا منطقه ای در مناطق جغرافیایی خاصی کمتر از حد توصیه شده به مصرف کننده می رسند مانند ید ، روی و یا آهن در کشور ما که کمبود آنها در منابع آب و خاک  از دسترسی مصرف کننده به میزان کافی ممانعت خواهد نمود.

زمانی هم ممکن است اضافه کردن چند قلم ماده مغذی مهم  به یک محصول غذایی که به دلیل حضور رنگ های سنتتیک ، مقادیر بالای شکر و .... توجیه تغذیه ای ندارد ، مصرف کننده را به خرید چنین محصولی ترغیب کرد . در این میان نباید ایجاد یک مزیت رقابتی در بازار را ندیده گرفت چرا که ممکن است یک تولید کننده با اضافه کردن ماده مغذی خاص، محصول خود را  بهتر از محصولات مشابه رقیب نشان بدهد.

در هر صورت فراموش نکنیم که این موضوع به لحاظ قانونی تابع قوانین و مقررات ملی و بین المللی سختگیرانه ای است که باید دقیقا اجرا شوند . بر اساس این قوانین و مقررات در غنی سازی مواد غذایی نمی توان هر غذایی را  غنی سازی نمود همینطور از هر ماده مغذی نباید در غنی سازی مواد غذایی استفاده کرد . علاوه بر این مقدار ماده مغذی و شکل شیمیایی آن در غنی سازی تعیین کننده خواهد بود.

یادآوری میکنم که برخی از مکمل های تغذیه ای ممکن است  بر روی ویژگی های  حسی ماده غذایی اثرات سوء داشته باشند که به این نکته هم باید دقت کافی داشت.

توصیه میکنم قبل از هر اقدامی در رابطه با غنی سازی مواد غذایی ، آخرین آیین نامه ها و راهنماهای ملی و بین المللی را مطالعه نمایید .

یکی از این دستورالعمل ها متعلق به سازمان بهداشت جهانی و سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد است که در صورت تمایل می توانید بر روی قسمت رنگی کلیلک کرده و آن را دانلود و مطالعه فرمایید.